43 / 116
43
Demens påverkar ein persons emne til å tenke, hugse, oppfatte ting som skjer og til å ta heilt vanlege
avgjersler i kvardagen. Nedsettinga av dei kognitive funksjonane påverkar i stor grad behova ein har der
ein bur, og svært få av dagens butilbod er tilrettelagd for dette.
Dagens sjukeheimar er prega av lange korridorar og mange etasjar. At dei med framskriden demens
hamnar på ”skjerma avdeling” med låste dører og utan anledning til å bevege seg fritt rundt, heng
ikkje saman med dagens syn på pasientbehandling. Det er viktig at personale, pårørande og ikkje minst
pasienten føler seg trygge i kvardagen, og på same tid må den med demens kunne få oppleve ei kjensle av
fridom og verdigheit. Den fysiske ramma må kommunisere med bebuarane på ein slik måte at bygget ikkje
skapar unødig frustrasjon. Med dei avgrensingane demensomsorgen medfører, korleis kan vi lage rom
som gir moglegheiter framfor hindringar?